Men neme: een villa in Zuid-Spanje, mensen die je graag ziet. En 10 dagen geen interweb.

Een digitaal dieet dus. Offline afkicken. En boeken lezen die je frons net die millimeter meer diepgang geven. In navolging van Paul Miller. Of van deze Duitser, maar dan kürzer.

De meester spreekt

Van miauw tot Migrainistan

Het effect? Niet van de poes, verdorie. Zo zonder interweb, koffie of REKENINGEN VAN BEDRIJVEN DIE ALLEEN MAAR REKENINGEN STUREN.

De digitale abstinentie – moeilijk woord, 50 cent in het potje – leverde die eerste dagen namelijk vooral lichte bibber op, een portie angstzweet én een fluitende breinaald in mijn hypothalamus. Pfiiiiiiiihiiii. Zoiets.

Op slag bracht mijn ‘digital detox’ me naar de eenzaamste plek die ik ken. Migrainistan.

‘Ik tel alleen de zonnige dagen’

Gelukkig klaarde de hemel vanaf dag drie op, kon ik de donkere kamer uit. En beleefde ik mijn zevende verjaardag – Ik tel alleen de zonnige dagen – minzaam. Met een lichte krulling rond de lippen.

Een fijn ontwennen vanaf dan. En van de 136 brieven en mails, 5418765443 Facebook-updates en 21987665 Twitter-statussen. Niets dat niet even kon wachten.

Telenet, Y U SO EVIL

Behalve die rekening van Telenet, die me – ondanks een brave domiciliëring drie weken daarvoor – een dag uitsloot van internet- en telefoongebruik.

Weten die onverlaten dan echt niet hoe PRIORABEL dit voor mij is?