Wat doe je als jij een knoert van een liefdesbreuk te verwerken krijgt? Ik? Een zaakje opstarten, natuurlijk.

Met knikkende knieën…

We schrijven mei 2011. Na wat vallen en opstaan bij bedrijven als Schrijf.be, is het zover. Ik wet mijn pen, fiets naar Xerius en vraag het aan. Eén BTW-nummer, aub.-

Dan? Website lanceren en naamkaartjes fabriceren (merci Sandra en Renaat), LinkedIn opsmukken én me een zomer opsluiten.

Bluffen voor beginners

Met meer enthousiasme dan ervaring schrijf ik dat boek. Samen met Kaat. ‘Presenteren met impact: van intro tot applaus.’

Waarom? Goh, ik geef dan net presentatieles op de hogeschool en de cursus kan een update gebruiken. Plus, (maar houd het stil) Prezi-trainingen voor Kluwer.

Schizofrenie voor gevorderden

De reacties zijn positief. Oef! Stap voor stap komen daar nu ook uiteenlopende schrijfkansen bij.

Van radiospotje voor Brussels Airlines (ik schreef 26 varianten) over persconferentie voor Antilliaanse Feesten tot full-service communicatie voor de wijnbar om de hoek (dankjewel Rayes).

Omgekeerde wereld

Er is blijkbaar nood aan jonge, goedkope copywriters. En als oud-studenten me beginnen inhuren voor merken als Twix, Snickers en La William, komt er een glimlach opzetten. Ja, ik kan iets.

Mijn pen en presentatietrainingen brengen me nu ook bij grotere namen:

– Schrijfadvies aan de consultants van 4C of TriFinance? Graag.
– Presentatietraining aan Carglass, Boondoggle of Sony Music? Cool.
– PR-advies, Great Place to Work en interviews voor ALD? Let’s roll.

In het DNA kruipen

De Gouden Veer zal ik niet meteen winnen. Maar zo in het DNA kruipen van deze klanten is een voorrecht. Zo fietsen door Antwerpen voor Smaakmeesters. Een plezier.

Net zoals ladingen boeken kopen en verslinden op de zaak, trouwens. Liefdevol lunchen bij Sergio Herman. Of in die eerste firmawagen bollen.

7 x 70 maal

Geluk hebben is het ook. Dat mensen iets in je zien. De woorden van hun zaak aan je toevertrouwen.

Een warm dankjejulliewel dus allemaal. Fijne klanten, collega’s en (oud-)studenten van Thomas More. Voor al het vertrouwen, de vragen en de prikkels.

Bedankt aan SuperMaarten en SeeSaw om visuele kracht te geven aan simpele woorden.

En natuurlijk ook een dikke merci en rare knuffel voor Annelies. Mijn geduldig klankbord.

Op nog zeven jaar. Schol!

Geert